Ο στραβισμός του ανθρωπισμού τους

Πάνε εικοσιπέντε χρόνια από τότε που, αμέσως μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, είχαμε καταλάβει το πανεπιστήμιο με ποιος-θυμάται-τώρα-πια τι αιτήματα.

Εκεί, στον γκρίζο τοίχο ενός αμφιθεάτρου είχα γράψει με κόκκινη μπογιά το σύνθημα:

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΚΙ ΟΧΙ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΕΣ!

Δεν θυμάμαι τι σκεφτόμουν τότε, τι διάβαζα, τι συζητούσαμε. Τα τελευταία, ωστόσο, χρόνια όλο και πιο συχνά σκέφτομαι εκείνο το σύνθημα. Και δεν λείπουν οι ευκαιρίες.

Για ανθρωπιστική καταστροφή μιλούν κάποιοι σχετικά με τα όσα συμβαίνουν στον Λίβανο. Πώς λέμε φυσική καταστροφή; Κάπως έτσι.

Φυσική καταστροφή: μια καταστροφή μεγάλων διαστάσεων που προκαλείτει από φυσικά φαινόμενα [σεισμούς, τσουνάμι, κατακλυσμούς...]

Κατ' αντιστοιχία: ανθρωπιστική καταστροφή είναι μια καταστροφή μεγάλων διαστάσεων που προκαλείται από ανθρωπιστικά φαινόμενα.

Συμβαίνουν αυτά όταν η ανθρωπιά αντικαθίσταται από την ιδεολογία της ανθρωπιάς. Τότε δεν μιλάμε για καταστροφή ανθρώπων, δηλαδή για μαζικές δολοφονίες ανθρώπων, μιλάμε για ανθρωπιστικές καταστροφές. Δεν μιλάμε για δολοφονίες αμάχων, μιλάμε για παράπλευρες απώλειες. Δεν μιλάμε για εγκλήματα κατά ανθρώπων, μιλάμε για εγκλήματα κατά της -αφηρημένης- ανθρωπότητας.

Τότε, μιλάμε για ανθρωπιστική καταστροφή. Δηλαδή για καταστροφές που προκαλούνται από τον ανθρωπισμό. Από μια περίεργη διαστροφή της γλώσσας και της ιστορίας, το newspeak της Νέας Τάξης, ξεγελάει και, ταυτόχρονα, ξεκαθαρίζει τους όρους με τον καλύτερο τρόπο. Ανθρωπιστική καταστροφή. Όταν δεν δολοφονούνται απλώς άνθρωποι, αλλά, επιπλέον, όταν ο ανθρωπισμός των υπόλοιπων βρίσκεται κρεμασμένος στο μπαλκόνι σαν φλάμπουρο μιας χαμένης παρθενιάς. Ανθρωπιστικής παρθενιάς.

Παρθενορραφή.

Και πάλι απ' την αρχή.

Πώς το έλεγε προχθές ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της χώρας μας [προφανώς την ανακοίνωση την είχε εγκρίνει και η υπουργάρα τους] σχετικά με τον βομβαρδισμό της Κανά στο Λίβανο: μπλα, μπλα, μπλα, "... μας αφήνει όλους εμβρόντητους...", μπλα, μπλα, μπλα, "... γεμάτους αποτροπιασμό και βαθιά θλίψη...", μπλα, μπλα, μπλα, "... τίποτα δεν δικαιολογεί τον μαζικό σκοτωμό [sic] αμάχων...", μπλα, μπλα, μπλα, "... καταδικάζουμε τις ενέργειες εκείνες...", μπλα, μπλα, μπλα και μπλα, μπλα, μπλα.

Τις ενέργειες ποιανών ρε παληκάρια; Τι είναι ο μαζικός σκοτωμός [sic]; Φυσικό φαινόμενο; Ποιανών οι καταδικαστέες -βεβαίως! βεβαίως!- ενέργειες προκάλεσαν τον μαζικό σκοτωμό [sic]; Άγνωστον. Το Ισραήλ δεν αναφέρεται στην ανακοίνωση. Προφανώς ο μαζικός σκοτωμός [sic] προκλήθηκε από κάποιο φυσικό φαινόμενο...

Και χτες, η υπουργάρα τους απηύθυνε έκκληση στις ελληνικές επιχειρήσεις και στους πολίτες να συμβάλουν στη συγκέντρωση ανθρωπιστικής βοήθειας για τους κατοίκους του Λιβάνου. Υπό την αιγίδα του υπουργείου Εξωτερικών τους.

Κουφάλες τηλεθεατές! Συγκλονιστήκατε από τις εικόνες φρίκης στο Λίβανο; Ρίχτε τώρα στο δίσκο και τον ανθρωπιστικό οβολό σας! Απ' την ανθρωπιά κατευθείαν στον ανθρωπισμό.

Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια...

Μήπως, λέω μήπως, δεν πρόκειται για ανθρωπιστική αλλά για πολιτική καταστροφή; Και δεν μιλάω για πολιτική καταστροφή των παρθενορραμένων, αλλά για πολιτική καταστροφή όλων ημών των υπόλοιπων. Μήπως;

Κι από πάνω έχεις και τις φυλλάδες. "Ηλίθιος" ο Μπους. "Ορντινάτσα" του ο Μπλερ. "ΗΠΑ και Βρετανία αμετακίνητες στην υπεράσπιση του Ισραήλ - Σταθερές στον στραβισμό τους", γράφει σήμερα [σελ. 14] η Ελευθεροτυπία.

Στραβισμός: ΙΑΤΡ. η αδυναμία των ματιών να ευθυγραμμιστούν σωστά στο αντικείμενο, προς το οποίο το άτομο κατευθύνει το βλέμμα του [Μπαμπινιώτης].

Ουπς! Κοριτσάρες και αγορίνες μου, μήπως εκτός από τον οβολό μας πρέπει να τους συστήσουμε και κανέναν οφθαλμίατρο;

Ή, μάλλον, μήπως είναι καιρός να πετάξουμε τις παρωπίδες και τους παραμορφωτικούς φακούς επαφής που μας φοράνε με το ζόρι και ν' αρχίσουμε να βλέπουμε με τα μάτια μας;

Αλλά, όπως έλεγε και ο αείμνηστος Γκαίτε, "ποιο είναι το πράγμα το πιο δύσκολο; Αυτό που φαίνεται πιο εύκολο. Να βλέπεις με τα μάτια σου αυτό που βρίσκεται μπροστά στα μάτια σου..."