Η Συμφωνία Sykes-Picot και άλλα τινά

Η φίλη ΑΘΗΝΑ είχε γράψει σε κάποιο σχόλιό της σ' αυτές τις σελίδες ότι "η κόλαση στη Μέση Ανατολή είναι τα απόνερα της διάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας".

Απαντώντας στο σχόλιό της ανέφερα μεταξύ άλλων ότι "στα απόνερα της διάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ξεπλύθηκαν οι αυτοκρατορίες Αγγλίας και Γαλλίας, στα απόνερα της διάλυσής τους ξεπλύθηκαν και ξεπλένονται οι κάθε λογής αραβικοί εθνικισμοί, η σοβιετία, το Ισραήλ, το -ο Αλλάχ να το κάνει- Ισλάμ και η αμερικανική αυτοκρατορία".

Αναζητώντας τις τελευταίες ημέρες περισσότερες πληροφορίες για τα "απόνερα" της διάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας δεν θα μπορούσα βέβαια παρά να ξαναπέσω πάνω στη μυστική Συμφωνία Sykes-Picot, που είχαν υπογράψει μεσούντος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στις 9 Μαΐου 1916, ο σερ Μαρκ Σάικς εκ μέρους της Μεγάλης Βρετανίας και ο Ζωρζ Πικό εκ μέρους της Γαλλίας.

Η Συμφωνία, που υπογράφτηκε και με τη συγκατάθεση της αυτοκρατορικής Ρωσίας, αφορούσε το διαμελισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τη μετατροπή των υπό τουρκική κατοχή Συρίας, Ιράκ, Λιβάνου και Παλαιστίνης σε περιοχές υπό γαλλική και βρετανική διοίκηση.

Στη συμφωνία υπήρχαν οι εξής όροι:

1. Η Ρωσία θα καταλάμβανε τις αρμενικές επαρχίες του Ερζερούμ, της Τραπεζούντας, του Βαν και του Μπίτλις και κάποια κουρδικά εδάφη στα νοτιοανατολικά.
2. Η Γαλλία θα αποκτούσε τον έλεγχο του Λιβάνου και της παράκτιας ζώνης της Συρίας, τα Άδανα, την Κιλικία και την ενδοχώρα που συνόρευε με τις κτήσεις της Ρωσίας [μεταξύ άλλων, την Ούρφα, το Ντιγιαρμπακίρ και τη Μοσούλη].
3. Η Μεγάλη Βρατανία θα καταλάμβανε τη νότια Μεσοποταμία [και τη Βαγδάτη] και επίσης τα λιμάνια της Μεσογείου Χάιφα και Άκκα.
4. Οι γαλλικές και βρετανικές κτήσεις θα συναποτελούσαν μια συνομοσπονδία αραβικών κρατών ή ένα ανεξάρτητο αραβικό κράτος, χωρισμένο σε γαλλικές και βρετανικές ζώνες επιρροής.
5. Το λιμάνι της Αλεξανδρέτας θα ήταν ελεύθερο λιμάνι και
6. Η Παλαιστίνη , λόγω των Αγίων Τόπων, θα ετίθετο υπό διεθνή έλεγχο.

Η συμφωνία, όσον αφορά στη Ρωσία, δεν εφαρμόστηκε ποτέ, λόγω της ανόδου των μπολσεβίκων στην εξουσία, κι έτσι η Ανατολία παρέμεινε υπό τουρκικό έλεγχο.

Όσον αφορά τις αραβικές περιοχές, η Συμφωνία Sykes-Picot τροποποιήθηκε στη Συνδιάσκεψη του Σαν Ρέμο [19-26 Απριλίου 1920], στην οποία συμμετείχαν οι πρωθυπουργοί της Γαλλίας, της Μεγάλης Βρετανίας, της Ιταλίας καθώς και εκπρόσωποι της Ιαπωνίας, της Ελλάδας και του Βελγίου. Τα όσα συμφωνήθηκαν στο Σαν Ρέμο αποτέλεσαν το βασικό πλαίσιο της Συμφωνίας των Σεβρών, που υπογράφτηκε στις 10 Αυγούστου 1920, σύμφωνα με την οποία η Τουρκία εγκατέλειπε όλα τα αραβικά εδάφη και τη Βόρειο Αφρική, το Κουρδιστάν και η Αρμενία γίνονταν ανεξάρτητα κράτη και η Ελλάδα κατελάμβανε κάποια εδάφη στην Ανατολική Θράκη και στη Μικρά Ασία κ.λπ. Η Συμφωνία των Σεβρών αντικαταστάθηκε το 1923, μετά την ήττα της Ελλάδας στη Μικρά Ασία, από τη Συμφωνία της Λωζάνης, που δεν προέβλεπε πια ανεξαρτησία του Κουρδιστάν και της Αρμενίας.

Όσον αφορά τις αραβικές περιοχές, στη Συνδιάσκεψη του Σαν Ρέμο, συμφωνήθηκε να τεθεί η Συρία και ο Λίβανος υπό γαλλική εντολή, ενώ η Παλαιστίνη και η Μεσοποταμία [Ιράκ] υπό βρετανική εντολή. Όλες αυτές οι χώρες θα αποκτούσαν την ανεξαρτησία τους όταν θα "ωρίμαζαν" πολιτικά.

Στη Συνδιάσκεψη του Σαν Ρέμο, συμφωνήθηκε επίσης και το μοίρασμα των πετρελαίων του Ιράκ. Η Γαλλία θα έπαιρνε το 25%.

Τα υπόλοιπα είναι -σχεδόν- ιστορία...

Προς τι όλα αυτά;

Γράφοντας για τη Συμφωνία Σάικς-Πικό, θυμήθηκα ότι το χειμώνα του 2002, είχα γράψει το άρθρο Πλανήτης Γη Α.Ε. - Μία καλή [;] οικογενειακή επιχείρηση, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου δημοσιεύτηκε σε κάποιο περιοδικό. Από το δημοσιευμένο άρθρο είχαν αφαιρεθεί κάποια κομμάτια και -φυσικά [;]- όλες οι σημειώσεις [ολόκληρο το άρθρο υπάρχει στην παραπάνω διεύθυνση]. Το -κομμένο- υποκεφάλαιο "Οι Ρότσιλντ" του άρθρου τελείωνε ως εξής:

Το ότι οι Ρότσιλντ συνεισέφεραν τα μέγιστα στη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ είναι πέραν πάσης αμφιβολίας. Λες και η Οικογένεια Α. Ε. θα επέτρεπε ποτέ τη δημιουργία μιας ενιαίας αραβικής οντότητας που θα εκτεινόταν από το Ιράκ μέχρι το Μαρόκο, στις ακτές του Ατλαντικού. Εξάλλου, η υπόθεση είχε και έχει πολύ πετρέλαιο. [Παρεμπιπτόντως: το 1916 υπογράφτηκε μεταξύ Αγγλίας και Γαλλίας μία μυστική συμφωνία σχετικά με τον έλεγχο των εδαφών που μέχρι τότε ανήκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Η συμφωνία είναι γνωστή ως Σύμφωνο Σάικς-Πικό, από τα ονόματα των δύο διπλωματών που υπέγραψαν τη συμφωνία για λογαριασμό των χωρών τους. Μήπως ο Γάλλος διπλωμάτης Σαρλ Μαρί Φρανσουά Ζωρζ-Πικό ήταν αδελφός της γιαγιάς του Βαλερύ Ζισκάρ Ντ’Εσταίν; Μήπως;]

Λίγο πιο πάνω στο άρθρο αναφέρονταν και τα εξής για το γενεαλογικό δέντρο του Βαλερύ Ζισκάρ ντ'Εσταίν, πρώην προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας:

Ο παππούς του Ζισκάρ ντ’Εσταίν –από την πλευρά της μητέρας του– Ζακ Μπαρντού (1874-1959) υπήρξε γερουσιαστής, ενώ ο προ-προπάππος του, Αγήνωρ Μπαρντού (1829-1897), υπήρξε και εκείνος με τη σειρά του γερουσιαστής καθώς και υπουργός Δημοσίων Έργων.

Αρκεί όμως αυτό για να χαρακτηριστεί η οικογένεια, οικογένεια πατρικίων; Δεν νομίζω. Εκτός και αν ο προπάππος της προγιαγιάς του ήταν βασιλιάς της Γαλλίας. Και αυτό είναι γεγονός σύμφωνα με το ακόλουθο –απλουστευμένο- γενεαλογικό δέντρο: Βαλερύ Ζισκάρ ντ’Εσταίν–Μαίυ Μπαρντού–Ζενεβιέβ Ζωρζ Πικό (1876-1949)–Μάρθα Μπασασσόν ντε Μονταλιβέ (1844-1914)–Καμίλ Μπασασσόν, κόμης Μονταλιβέ (1801-1880)–Αδελαΐδα ντε Σαιν Ζερμαίν (1769-1850)–Λουδοβίκος IΕ΄, βασιλιάς της Γαλλίας (1710-1774).

Αυτά όσον αφορά στη συγγένεια ντ'Εσταίν-Πικό...

Η γαλλική παρουσία και επιρροή στο Λίβανο ήταν κάποτε δεδομένη. Η επιρροή αυτή εκμηδενίστηκε πέρυσι μετά την -ύποπτη- δολοφονία του πρώην πρωθυπουργού του Λιβάνου Ραφίκ Χαρρίρι.

Για να μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για το ποιος κινεί τα νήματα του πολέμου στον Λίβανο, όπως αναφέρει ο Thierry Meyssan στο άρθρο του "The Neo-Conservatives and the Policies of Constructive Chaos", κατά την πρόσφατη σύνοδο του G-8 στην Αγία Πετρούπολη, ο πρόεδρος Τζωρτζ Μπους Β΄ απαγόρευσε στον πρόεδρο της Γαλλίας Ζακ Σιράκ οποιαδήποτε μεσολάβηση στον Λίβανο "δηλώνοντας ότι δεν επρόκειτο για μια ισραηλινή επιχείρηση που ετύγχανε της αποδοχής των ΗΠΑ, αλλά για μια επιχείρηση των ΗΠΑ που την πραγματοποιούσε το Ισραήλ"!

Ποιο ακριβώς είναι το σχέδιο των νεο-συντηρητικών [στις ΗΠΑ], των Βρετανών και των Ισραηλινών για τη Μέση Ανατολή και ευρύτερα για όλη την περιοχή; Η επαναχάραξη των συνόρων, η δημιουργία μικρών κρατών με αμιγείς εθνικούς ή θρησκευτικούς πληθυσμούς, οι διαρκείς διενέξεις μεταξύ τους...

Το παλιό καλό ρωμαϊκό δόγμα: Διαίρει και βασίλευε.

Εν ολίγοις, η αγγλοσαξωνική κυριαρχία σε ολόκληρη τη Μέση και Εγγύς Ανατολή. Αυτά, για να μην μιλάνε διάφοροι για "στραβισμό". Από στραβισμό δεν πάσχουν οι Αμερικανο-Αγγλο-Ισραηλινοί, αλλά όλοι οι υπόλοιποι. Ή σχεδόν όλοι.

Γιατί μερικοί κάνουν τα στραβά μάτια, όταν στραβισμολογούν...