"Η Κατάληψη" και η αντι-παγκοσμιοποίηση [III]

"Κλεπτοκράτες"! Οχυρωμένη τράπεζα στο κέντρο του Μπουένος Άιρες

Πρώτο μέρος
Δεύτερο μέρος

Το αστείο με το ντοκυμανταίρ των Άβι Λιούις - Ναόμι Κλάιν είναι το γεγονός ότι, όπως παραδέχονται οι ίδιοι στην αρχή της ταινίας, η ιδέα για το γύρισμά του γεννήθηκε όταν διάφοροι οικοδεσπότες talk-show τούς "τάπωναν" λέγοντάς τους πως "σωστά όλα αυτά που λέτε για τις μεγάλες εταιρείες και την παγκοσμιοποίηση, αλλά εσείς τι έχετε να προτείνετε;" Κι έτσι οι καλοί μας ακτιβιστές του κινήματος της αντι-παγκοσμιοποίησης πήγαν στην Αργεντινή για δύο εβδομάδες μετά την εξέγερση του 2001 και αργότερα για οχτώ ολόκληρους μήνες, όταν και γύρισαν το ντοκυμανταίρ.

Και τι το "νέο" ανακάλυψαν στην Αργεντινή; Τα σοβιέτ! Που μετρούσαν ήδη έναν αιώνα ζωής, στη θεωρία και στην πράξη! [Τα μη-μπολσεβίκικα σοβιέτ, που κακώς -κάκιστα!- έχουν συνδεθεί με τον Λένιν και την παρέα του.] Τα σοβιέτ και σχεδόν τίποτε άλλο.

Το πόσο "νέος" ήταν ο εργατικός έλεγχος, που ανακάλυψαν οι δύο ακτιβιστές μας, στην Αργεντινή το 2001, φαίνεται και σε σχετικό δημοσίευμα του περιοδικού Abrecaminos [τ. 1, Δεκέμβριος 2002, σελ. 4]. Το μακρινό 1985, οι εργάτες της Ford Motors Argentina είχαν καταλάβει επί 18 ημέρες το εργοστάσιο και το είχαν διευθύνει με τον καλύτερο τρόπο...

Γιατί στην Αργεντινή εκείνη την περίοδο δεν τελούσαν υπό κατάληψη μόνον εργοστάσια. Οι άνθρωποι είχαν αυτοοργανωθεί σε επίπεδο γειτονιάς με τις Λαϊκές Συνελεύσεις, είχαν καταλάβει σε επίπεδο πάλι γειτονιάς εγκαταλειμένους φούρνους [αλλά και βιομηχανικές αρτοποιίες] και εστιατόρια στα οποία ετοίμαζαν καλό και φτηνό φαγητό για όλους, στο Μπουένος Άιρες είχε καταληφθεί ακόμα και μια εγκαταλειμένη κλινική που προσέφερε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη... Τον δύσκολο χειμώνα του 2002 [καλοκαίρι στο βόρειο ημισφαίριο] η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια εκφράστηκε με τον καλύτερο τρόπο από τους κατοίκους της Αργεντινής, που σε ποσοστό 50% ήταν άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι ["απασχολήσιμοι", που έλεγε κι ο βαφτισιμιός της πριγκιποπούλας], με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το ότι σε όσα νοικοκυριά περίσσευε φαγητό, το έβαζαν σε ταπεράκια και οι Λαϊκές Συνελεύσεις φρόντιζαν να το συγκεντρώσουν και το διανείμουν σε εκείνους που το είχαν ανάγκη.

Για να μην μιλήσουμε για τα παιδιά που πέθαιναν από την πείνα στις βόρειες επαρχίες της Αργεντινής. Της Αργεντινής των 39 εκατομμυρίων κατοίκων και των 50 εκατομμυρίων γελαδιών! Και γι' αυτά τα παιδιά στις αρχές του 2003, μετά από πρωτοβουλία των ρακοσυλλεκτών του Μπουένος Άιρες, συγκεντρώθηκαν τρόφιμα και ρούχα που γέμισαν έναν ολόκληρο σιδηροδρομικό συρμό, το Τραίνο της Αλληλεγγύης, και προωθήθηκαν προς τον βορρά.

[Για όσους ενδιαφέρονται κάποια στοιχεία και συνδέσεις για την κατάσταση που επικρατούσε τότε στην Αργεντινή, από τις κλασικές Θεαμαπάτες & Δικτυώματα της 4ης Δεκεμβρίου 2002:

I cry for you Argentina!

Οι σύντομες «Θεαμαπάτες & Δικτυώματα» της περασμένης εβδομάδας προκάλεσαν την απορία κάποιων φίλων της στήλης. Πώς αλλιώς όμως θα μπορούσα να αναδείξω μία από τις σημαντικότερες ειδήσεις της εποχής μας; Ναι! Στην Αργεντινή υπάρχουν άνθρωποι [παιδιά, γέροντες…] που σήμερα πεθαίνουν από την πείνα. Στην Αργεντινή. Που μέχρι το 1940 είχε μία από τις 5-10 καλύτερες οικονομίες στον πλανήτη…

Άνευ λοιπών σχολίων συνεχίζω και σήμερα την παράθεση ειδήσεων, όπως αυτές έχουν καταγραφεί στις ιστοσελίδες του BBC. [Επειδή όλες είναι στα ισπανικά, όσοι
δεν γνωρίζουν τη γλώσσα, ας καταφύγουν στη μεταφραστική μηχανή,
που βρίσκεται στον ιστότοπο του Otenet, και κάνοντας copy-paste τη διεύθυνση
στο σχετικό παράθυρο θα έχουν μία σχετικά καλή μετάφραση στα αγγλικά ή στα
γαλλικά ή… Όχι ακόμα στα ελληνικά.]

Πείνα: Το αργεντίνικο παράδοξο [αρχική σελίδα αφιερώματος].

Ο υποσιτισμός πλήττει και τους ηλικιωμένους στην Αργεντινή. [Το 34% των Αργεντίνων άνω των 64 ετών δεν παίρνει κανενός είδους σύνταξη. Πολλοί είναι εκείνοι που καταφεύγουν στα νοσοκομεία αφού αντί των 2000 θερμίδων ημερησίως λαμβάνουν μόλις 600 και αν…]

Πεθαίνοντας από πείνα στην Αργεντινή. [Στις βόρειες επαρχίες της χώρας, όπου το 50% του πληθυσμού είναι άνεργοι, το 83% των παιδιών υποφέρει από χρόνιο υποσιτισμό…]

Αργεντινή: το 70% των ανηλίκων είναι φτωχοί. [Το 70% των κάτω των 18 ετών Αργεντίνων ανήκει σε οικογένειες που ζουν κάτω από το επίπεδο της φτώχειας. Πρόκειται για 8,6 εκατομμύρια ανηλίκους…]

Νέοι θάνατοι από πείνα.

Το 53% των Αργεντίνων είναι φτωχοί. [Πρόκειται για 20 εκατομμύρια ανθρώπους… Σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία κάθε μέρα προστίθενται στις τάξεις των φτωχών 16.865 άτομα, δηλαδή 12 άνθρωποι την ώρα φτωχαίνουν…]

Τα παιδιά κάνουν πορεία κατά της φτώχειας.

Πορεία για τη Ζωή.
Πορεία 2.000 χιλιομέτρων για τη ζωή…

Αλλά γι' όλα αυτά και για όλα τα υπόλοιπα ελάχιστα βρήκαν να πουν οι καλοί μας κινηματογραφιστές, που ναι μεν είναι ενάντια στην "κακή" παγκοσμιοποίηση των μεγάλων εταιρειών και των τραπεζών, αλλά είναι υπέρ της "καλής" παγκοσμιοποίησης των... ποιανών; Α! Ίσως αυτού του φαιδρού συνονθυλεύματος που ονομάζεται "κίνημα της αντι-παγκοσμιοποίησης" και το οποίο δεν χρησιμεύει παρά μόνον για να οικοδομηθούν καριέρες "αμφισβητιών" του συστήματος.

Διότι η πόρνη η ιστορία είναι εδώ και διδάσκει. Και όπως οι μπολσεβίκοι θεμελίωσαν την -"κομμουνιστική"- εξουσία τους πάνω στα ερείπια των σοβιέτ και τα πτώματα των συμβουλιακών κομμουνιστών, έτσι και σήμερα κάποιοι ονειρεύονται να αναδειχθούν σε αυτόκλητους εκπροσώπους του ταξικού κινήματος ενάντια στον παλιό καλό καπιταλισμό, που αναδύεται σε μια σειρά χωρών του πλανήτη. Τον παλιό καλό καπιταλισμό που έχει βαφτίσει τη νέα περίοδο επίθεσής του κατά των εργαζομένων "παγκοσμιοποίηση". [Οι καταλήψεις εργοστασίων -και όχι μόνον- στη Λατινική Αμερική ανέρχονται σε εκατοντάδες. Αργεντινή, Βολιβία, Περού, Βενεζουέλα...]

Προς τι όλα αυτά; Θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος. Τι μας ενδιαφέρει το τι συνέβη ή συμβαίνει στην Αργεντινή;

• Στη δεκαετία του 1990, η Αργεντινή ξεπούλησε όλο τον δημόσιο τομέα της [ξέρετε, ιδιωτικοποιήσεις, ανταγωνισμός, "ελεύθερη" αγορά...], για να αντιμετωπίσει το δημόσιο χρέος της. "Ιδιώτες" επενδυτές, κυρίως από την Ισπανία και τη Βόρειο Αμερική, αγόρασαν τα πάντα, κέρδισαν τα πάντα ["όλα για τους μετόχους!"], εγκατέλειψαν τα πάντα όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου [νέες επενδύσεις, εκσυγχρονισμός δικτύων κ.ο.κ.]. Η Telefonica της Ισπανίας, για παράδειγμα, την οποία κάποιοι στην Ελλάδα προωθούν ως στρατηγικό "ιδιώτη" επενδυτή που θα αγοράσει το 30-35% του ΟΤΕ μέσα στους επόμενους μήνες, τι σχέση είχε με την Αργεντινή;
• Για να αντιμετωπίσει τον πληθωρισμό, ο πρόεδρος της Αργεντινής Κάρλος Μένεμ, κατόπιν υποδείξεων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, είχε υιοθετήσει την τεχνητή ισοτιμία "ένα πέσο=ένα δολάριο". Αποτέλεσμα του "ισχυρού" νομίσματος; Καταβαράθρωση των εξαγωγών, άρα και της οικονομίας. Μήπως ξέρετε κάποια χώρα που έχει υιοθετήσει ένα ισχυρό νόμισμα και που οι εισαγωγές της, το πρώτο επτάμηνο του 2006, αυξάνονταν με τετραπλάσιο ρυθμό από εκείνον των εξαγωγών της;
  

The End [?]