Νέα Τάξη - Νέα Εποχή [Εισαγωγή Ia]
«Όλα είναι Ένα – Εν το Παν»
«Έφτασε κιόλας ο έσχατος καιρός […]
Εσύ, ω Ελλείθυια αγνή, ευλόγησε το βρέφος που θα φέρει τέλος
ξαναγεννιέται απ’ την αρχή ο μέγας των αιώνων κύκλος.
Ιδού η παρθένος έρχεται, έρχεται πάλι η βασιλεία του Κρόνου,
ιδού εξ ουρανών γενιά καινούρια κατεβαίνει.
στου Σίδερου τη φύτρα, και στην οικουμένη
θ’ απλώσει τη Χρυσή Γενιά: ο Απόλλωνας σου κιόλας βασιλεύει.Τούτη η δόξα των αιώνων και η μεγάλη ακολουθία των μηνών
Με σένα ηγέτη, της αμαρτίας μας τα ίχνη, όσο υπάρχουν, θα σβηστούν
θ’ αρχίσει […]
κι από τον τρόμο που δεν έχει τελειωμό τον κόσμο θα λυτρώσουν…»Βιργίλιος, Τέταρτη Εκλογή[1]
Η Νέα Παγκόσμια Τάξη, για την οικοδόμηση της οποίας ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζωρτζ Μπους Α΄ καλούσε τα Ηνωμένα Έθνη το φθινόπωρο του 1990, λίγο μετά την εισβολή του Ιράκ στο Κουβέιτ, μόνον νέα δεν ήταν και, σήμερα, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν έφερε καμία «τάξη» στον κόσμο. Εξάλλου, ο πρόεδρος Μπους δεν εννοούσε ακριβώς αυτό, όπως θα δούμε στη συνέχεια.
Η φράση «Novus Ordo Seclorum» (λατινικά) υπάρχει στη Μεγάλη Σφραγίδα των ΗΠΑ, που εγκρίθηκε από το Κογκρέσο τον Ιούνιο του 1782, αλλά απεικονίζεται και στο χαρτονόμισμα του ενός δολαρίου από το 1935.
Ο άνθρωπος που επινόησε τη φράση Novus Ordo Seclorum, κάποιος Τσαρλς Τόμσον, προφανώς είχε υπόψη του τους παραπάνω στίχους του Βιργίλιου, που γράφτηκαν τον 1ο αιώνα π.Χ. Η επίμαχη φράση του Βιργίλιου υπάρχει στο δεύτερο στίχο: «magnus ab integro saeclorum nascitur ordo: ξαναγεννιέται απ’ την αρχή ο μέγας των αιώνων κύκλος».
Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, επισήμως, μεταφράζει τη φράση «Novus Ordo Seclorum» ως «A new order of the ages» ενώ γνωστό αγγλικό λεξικό την αποδίδει ως «a new cycle of the ages», δηλαδή, ως «έναν νέο κύκλο αιώνων», μετάφραση που είναι πιο κοντά στο νόημα του κειμένου του Βιργίλιου[2]. Έτσι, στα ελληνικά μπορούμε να αποδώσουμε τη φράση «Novus Ordo Seclorum» και ως «Νέα Τάξη εις τους Αιώνες» και ως «Νέο Κύκλο Αιώνων», δηλαδή ως «Νέα Εποχή» (New Age).
Διαβάζοντας προσεκτικά τους στίχους του Βιργίλιου, θα δούμε ότι αναφέρεται τόσο στον ερχομό μιας Χρυσής Εποχής, μιας Νέας Εποχής (το τέλος της φύτρας του Σίδερου και ο ερχομός της Χρυσής Γενιάς, όταν θα αρχίσει και η δόξα των αιώνων) αλλά ταυτόχρονα και μιας Νέας Τάξης, όταν με τον ερχομό του νέου ηγέτη, θα σβηστούν τα ίχνη της αμαρτίας μας (Νέα Εποχή), αλλά και ο κόσμος θα λυτρωθεί από τον τρόμο (Νέα Τάξη)[3].
Πιέρ Τελάρ ντε Σαρντέν (1881-1955). Γάλλος φιλόσοφος και παλαιοντολόγος, αλλά και μέλος των Ιησουϊτών, γνωστός για τη θεωρία του ότι ο άνθρωπος εξελίσσεται διανοητικά και κοινωνικά προς μία τελική πνευματική ενότητα. Τα σημαντικότερα φιλοσοφικά του έργα, που γράφτηκαν στον Μεσοπόλεμο, εκδόθηκαν μετά το θάνατό του, αφού το τάγμα των Ιησουϊτών είχε απαγορεύσει την έκδοσή τους όσο εκείνος ζούσε.
Νέα Τάξη – Νέα Εποχή
Διαπιστώνουμε, λοιπόν, ότι αντί να αναφερόμαστε σε Νέα Τάξη Πραγμάτων (New Order) θα έπρεπε να αναφερόμαστε σε Νέα Εποχή (New Age), και ότι ο δεύτερος όρος είναι εκείνος που, αν ακολουθήσουμε κατά γράμμα τον Βιργίλιο, εμπεριέχει τον πρώτο. Και αυτή η προσέγγιση λαμβάνει υπόψη της και τη βασική αρχή της Νέας Τάξης Πραγμάτων (ένας πλανήτης, μία υπερδύναμη, μία οικονομία, ένα σύστημα, μία θρησκεία) αλλά και τη μονιστική (ενιστική) αρχή της Νέας Εποχής (όλα είναι –είμαστε– Ένα[4]).
Ο όρος Νέα Τάξη Πραγμάτων έχει επικρατήσει να σημαίνει διαφορετικά πράγματα: από τη «νέα κατάσταση σε παγκόσμιο επίπεδο, όπως διαμορφώνεται από τις σύγχρονες κοινωνικοπολιτικές και οικονομικές συνθήκες (διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, παγκοσμιοποίησης της οικονομίας κ.ά.»[5], και την απόλυτη επιβολή του αμερικανικού imperium σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, μέχρι την επιβολή σε πλανητικό επίπεδο της οικονομίας της ελεύθερης αγοράς (δηλαδή της απορρυθμισμένης αγοράς, της αγοράς χωρίς την επιβολή κανόνων από τις κρατικές οντότητες), και της πλήρους κυριαρχίας των πολυεθνικών εταιρειών.
Η Νέα Τάξη Πραγμάτων αναφέρεται, συνεπώς, στην κατάσταση που διαμορφώθηκε στον πλανήτη μας τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, από πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής και στρατιωτικής άποψης, αλλά και στο καθεστώς που τείνει να επικρατήσει σε κάθε γωνιά της Γης[6].Ωστόσο, ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος.
Απαραίτητη και αναγκαία συνθήκη για την εδραίωση και την επέκταση της Νέας Τάξης είναι και η πολιτιστική-πνευματική-θρησκευτική ομογενοποίηση του παγκόσμιου πληθυσμού. Αυτό το έργο έχει αναλάβει να φέρει σε πέρας το Κίνημα της Νέας Εποχής (New Age).
Καρλ Γιουνγκ (1875-1961). Ελβετός ψυχολόγος και ψυχίατρος, θεμελιωτής της αναλυτικής ψυχολογίας, γνωστός για το ενδιαφέρον του για τον γνωστικισμό και την αλχημεία, πράκτορας του Γραφείου Στρατηγικών Μελετών (OSS, που μετεξελίχθηκε στη CIA) στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (Χ. Μόρφος, «Χρήστης Βιβλίων», Hellenic Nexus, τ. 7, Απρίλιος-Μάιος 2005), αλλά και… «ουφολόγος» (Καρλ Γιουνγκ, Ιπτάμενοι Δίσκοι – Παρόν και Μέλλον – Ένας Σύγχρονος Μύθος, μετ. Σοφία Άντζακα, εκδ. Σταγειρία, Θεσσαλονίκη, 1991).
Σημειώσεις
[1] Θεόδωρος Δ. Παπαγγελής, Από τη Βουκολική Ευτοπία στην Πολιτική Ουτοπία – Μια Μελέτη των Εκλογών του Βιργίλιου, εκδ. ΜΙΕΤ, Αθήνα 1995, σελ. 259-260.
[2] Merriam-Webster’s Collegiate Dictionary.
[3]Όσον αφορά την παρθένο, τη βασιλεία του Κρόνου, το βρέφος, και τη συγκυρία μέσα στην οποία γράφει την Εκλογή του ο Βιργίλιος δεν θα μας απασχολήσουν εδώ. Για τη «συνεισφορά» του Βιργίλιου στη δημιουργία του χριστιανισμού, κάποια στοιχεία υπάρχουν στο άρθρο μου, «Η Γενεαλογία της Εξουσίας και ο Χριστιανισμός» (Τρίτο Μάτι, τ. 95, Ιούνιος 2001).
[4] Παρότι η φράση «εν το παν» αποδίδεται σε διάφορους αρχαίους Έλληνες φιλόσοφους, από τον Αναξαγόρα ως τον Παρμενίδη και από τον Πυθαγόρα ως τον Πρόκλο, όπως αναφέρει ο Γιάννης Κορδάτος (Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας, εκδ. Μπουκουμάνη, σελ. 123) «Για τον Ξενοφάνη [σ.σ. από την Κολοφώνα] υπάρχει απόλυτη ενότητα στην Πλάση, όλα τα όντα είναι ένα πράμα, “εν το παν” – μόνο αυτό ξέρουμε από τη διδασκαλία του». Σύμφωνα επίσης με τον Αριστοτέλη (Μεταφυσικά, Ι, 986b, 23-24), «Ξενοφάνης δε πρώτος τούτων (=από τους φιλόσοφους που διατύπωσαν την αρχή πως ένα είναι το στοιχείο του κόσμου) ενίσας (ο γαρ Παρμενίδης τούτων λέγεται γενέσθαι μαθητής), ουδέν διασαφήνισεν, ουδέ της φύσεως τούτων ουδετέρας έοικε θίγειν, αλλ’ εις τον όλον ουρανόν αποβλέψας το εν είναί φησι τον θεόν» (Κορδάτος, ό.π.). Το «εν το παν» αποτελεί βασική αρχή του μεταφυσικού φιλοσοφικού δόγματος του μονισμού (ενισμού), και έχει χρησιμοποιηθεί από τους γνωστικούς ως τον Τζορντάνο Μπρούνο και από τους αλχημιστές ως τους βουδιστές.
[5] Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, λήμμα: «τάξη».
[6] Η «νέα» αυτή κατάσταση μόνον νέα δεν είναι. Επ’ αυτού εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει το κείμενο-κριτική «Empire with Imperialism» του James Petras πάνω στο βιβλίο των Michael Hardt και Antonio Negri, Αυτοκρατορία (εκδ. Scripta, 2002, μετ. Νεκτάριος Καλαϊτζής), όπου οι συγγραφείς ισχυρίζονται ότι «το πράγμα [sic] που αποκαλούμε αυτοκρατορία αποτελεί στην πραγματικότητα μια τεράστια ιστορική πρόοδο σε σχέση με το διεθνές σύστημα και τον ιμπεριαλισμό». Ο J. Petras έχει την άποψη ότι δεν πρόκειται για κάτι «νέο» ούτε για καμιά πρόοδο αλλά για τις παλιές, καλές δοκιμασμένες πρακτικές του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού, στις «νέες» συνθήκες τις οποίες αυτοί διαμόρφωσαν.
Σημείωση για τις φωτογραφίες
Η Μαίρυλιν Φέργκιουσον για να σχηματίσει μια σαφέστερη γνώμη «για τη συνωμοσία και τις απόψεις των οπαδών της», έστειλε στα τέλη του 1977 «ερωτηματολόγια σε διακόσια δέκα άτομα, τα οποία ασχολούντο με την κοινωνική μεταμόρφωση σε πολλούς και διάφορους τομείς. Εκατόν ογδόντα πέντε απάντησαν» (σελ. 15). Όταν ζητήθηκε από τους ερωτηθέντες «να κατονομάσουν άτομα που οι ιδέες τους τους επηρέασαν, είτε μέσω προσωπικής επαφής είτε μέσω των γραπτών τους, οι πιο συχνά αναφερθέντες, κατά σειρά συχνότητας ήσαν: Πιέρ Τελάρ ντε Σαρντέν, Καρλ Γιουνγκ, Άμπραχαμ Μάσλοου, Καρλ Ρότζερς, Άλντους Χάξλεϋ, Ρομπέρτο Ασσατζιόλι και Τζ. Κρισναμούρτι» (σελ. 561).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου